σκέψεις, απόψεις και προτάσεις σχετικά με την όποια αλλαγή ή βελτίωση της «αρχής»....


και ως «αρχής»: το τοπικό ή χρονικό σημείο από όπου αρχίζει κάτι, η αφετηρία ή η αρχική φάση, το ξεκίνημα…..η πρωταρχική αιτία, η αφορμή….. η προέλευση, το αρχικό σημείο της δημιουργίας……ο θεμελιακός κανόνας στη φύση, στην επιστήμη, στην τέχνη, στην πολιτική κ.λπ…..ο βασικός κανόνας που ρυθμίζει την προσωπική ή την κοινωνική συμπεριφορά και φυσικά η δημόσια εξουσία και τα πρόσωπα που την ασκούν ή την εκπροσωπούν

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Oktapodi

(2007) - Oscar 2009 Animated Short Film

Καλοκαιρινές διακοπές στο σπίτι;

Της Αρτεμις Αντωνίου Σύμβουλος Ψυχολόγος και Συνθετική Θεραπεύτρια





Mία πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι έξι στους δέκα Έλληνες πολίτες δηλώνουν πως η οικονομική στενότητα δεν τους αφήνει φέτος και πολλά περιθώρια για καλοκαιρινές διακοπές – τουλάχιστον όπως συνήθιζαν να τις κάνουν ως τώρα. Ο κύριος λόγος δηλώνουν ότι είναι από τη μια τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και από την άλλη το υψηλό κόστος των διακοπών.
Σύμφωνα με μια άλλη πρόσφατη κοινοτική δημοσκόπηση για το Ευρωβαρόμετρο, στην Ελλάδα το 20% δηλώνει ότι δεν θα κάνει διακοπές. Από αυτούς το 58% επικαλείται ως αιτία την οικονομική στενότητα.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Ο “χορός του θανάτου” των ΗΠΑ


Ο «χορός του θανάτου» για το χρέος των ΗΠΑ συνεχίζεται με το σύνολο του πληθυσμού να κάθεται, βλέποντας με τρόμο και με ένα όπλο στο μέτωπο, κάτι που είναι ενδιαφέρον, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οξύναμε τον πόλεμο μας κατά της Λιβύης, με το Λονδίνο να πετάει έξω την Λιβυκή κυβέρνηση και εγκαθιστώντας τους αντάρτες σε ένα πραξικόπημα. Η γκρίνια για τον προϋπολογισμό είναι εντελώς εκπληκτική, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. 

Η ανοχή στην παρανομία

του Αντώνη Φουρλή



Δεκαετίες επί δεκαετιών κύλησαν με το ελληνικό κράτος να ανέχεται τα πάντα γύρω του και την ελληνική κοινωνία να τα συνηθίζει.
Εδώ και πόσα χρόνια γνώριζε η Πολιτεία – όλες οι κυβερνήσεις – το υπόγειο αλισβερίσι με τις άδειες των ταξί, που άλλαζαν χέρια έναντι πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ ;
Εδώ και πόσα χρόνια ανέχονται οι αρχές τη φοροδιαφυγή από μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ;

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Ο «καλός» κι ο «κακός» καπιταλισμός

Το παρακάτω αναδημοσιεύτηκε  στο Wall Street Journal από τον David Wessel και  στην «Ναυτεμπορική». Είναι γραμμένο από τους William J. Baumol, Carl J. Schramm και Robert E. Litan. Ο πρώτος είναι καθηγητής Οικονομικών στο NYU, ο δεύτερος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του «Kauffman Foundation», επίτιμος καθηγητής στην Επιχειρηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια και διοικητικό στέλεχος ασφαλιστικής εταιρίας και ο τρίτος Αντιπρόεδρος του Kauffman Foundation και πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Clinton. Το Ewing Marion Kauffman Foundation ιδρύθηκε από τον ομώνυμο επιχειρηματία και φιλάνθρωπο στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και έχει σκοπό την προώθηση της επιχειρηματικότητας και την επιμόρφωση των νέων. Διαβάστε πως κατηγοριοποιούν, οι τρεις τους, τον καπιταλισμό:

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΡΝΤΟΧ KAI H ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


Του Άρη Χατζηστεφάνου

Το πραγματικό πρόσωπο της μαφιόζικης εξουσίας που ασκούν τα δύο μεγάλα κόμματα του βρετανικού κοινοβουλίου αλλά και τα μεγάλα εκδοτικά και επιχειρηματικά συγκροτήματα της χώρας αποκαλύπτει η περίπτωση του Μέρντοχ.
H υπόθεση έφερε στο φως ένα ευρύ πλέγμα παράνομων διασυνδέσεων του κρατικού μηχανισμού με την οικονομική ολιγαρχία που ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τις σχέσεις της πολιτικής και οικονομικής αυτοκρατορίας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι με την ιταλική Μαφία. Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών αποδείχθηκε ότι τα στελέχη του Μέρντοχ είχαν διατάξει την παρακολούθηση τουλάχιστον 12.000 ανθρώπων, είχαν δωροδοκήσει τη βρετανική αστυνομία και είχαν χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες που συνέλεγαν για να ασκήσουν πιέσεις ή και να εκβιάσουν ανοιχτά γνωστές προσωπικότητες.

Η επιστήμη του γιατί δεν πιστεύουμε την επιστήμη


Του Chris Mooney
«Ένας Πεπεισμένος Άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που δύσκολα αλλάζει. Πες του ότι διαφωνείς και σε αποστρέφεται. Δείξ’ του γεγονότα ή σχήματα και αμφισβητεί τις πηγές σου. Απευθύνσου στη λογική του και δεν θα καταλάβει αυτό που θες να πεις». Αυτά έγραψε ο Leon Festinger, βραβευμένος ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Stanford, σε μία ενότητα που θα μπορούσε να σχετίζεται με την μη αποδοχή της κλιματικής αλλαγής -την επίμονη απόρριψη, από πολλούς ανθρώπους σήμερα, αυτού που γνωρίζουμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τις ανθρωπογενείς αιτίες της. Αλλά ήταν πολύ νωρίς τότε για αυτό –ήταν στη δεκαετία του πενήντα- και αυτό που περιέγραφε ο Festinger ήταν μία διάσημη περίπτωση έρευνας στην ψυχολογία.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

The Corporation Οι επιχειρήσεις στο ντιβάνι!

Το ντοκιμαντέρ The Corporation εξερευνά τη φύση και την εκπληκτική άνοδο του κυρίαρχου θεσμού της εποχής μας: των επιχειρήσεων.
Από τότε που το αμερικανικό δίκαιο, καθιέρωσε την Ανώνυμη Εταιρεία ως ένα «νομικό πρόσωπο», αυτόματα επέβαλλε μια κυρίαρχη οικονομική, πολιτική και κοινωνική δύναμη σε όλο τον κόσμο. Οι εταιρείες υπάρχουν παντού και οι μεγαλύτερες από αυτές είναι πολύ ισχυρές.
Το φιλμ στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τζόελ Μπάκαν -«ένα βιβλίο που εκλιπαρούσε να γραφτεί» σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι- στο οποίο εξετάζεται η νομική πλευρά και η πρακτική λειτουργία των σημερινών επιχειρήσεων. Σε ένα καίριο κεφάλαιο για τη δικονομική ιστορία των ΗΠΑ, στα τέλη του 19ου αιώνα, θεσμοθετήθηκε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «περιορισμένη ευθύνη» για μετόχους αλλά και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ αποφάσισαν να ξετυλίξουν το νήμα της ευθύνης μέχρι την αρχή του.

Χρέος, κρίση και ψέμματα.

Συνέντευξη του Δημήτρη Πατέλη, στο κανάλι ΚΡΗΤΗ ΤV, 24 Ιουνίου 2011. Ο Δημήτρης Πατέλης είναι επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας και, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, μέλος της διεθνούς ομάδας "Λογική της Ιστορίας".

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Πινκ Φλόιντ: Το τείχος






Το Νοέμβρη του 1979 το βρετανικό συγκρότημα Pink Floyd κυκλοφόρησε το διπλό LP με τίτλο The Wall. Ήταν ένα «θεματικό» (concept) άλμπουμ με κεντρικό ήρωα τον Pink, έναν επιτυχημένο αστέρα του rock που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, με αποτέλεσμα ανάμεσα στον ίδιο και τον υπόλοιπο κόσμο, αργά αλλά σταθερά, να υψώνεται ένας «τοίχος» απομόνωσης.