Εσύ πόσο τον έχεις;

Εσύ πόσο τον έχεις;: 15.000 τόνοι ψαριών κάθε χρόνο πετιούνται στη θάλασσα νεκρά. Κάνε click και πάρε θέση για να τα σώσεις!

CNN: Γιατί η Ελλάδα πρέπει να πτωχεύσει

Σε άρθρο του στο CNN, ο Martin Feldstein, καθηγητής Οικονομικών του Harvard, εξηγεί γιατί η Ελλάδα πρέπει, κατά τη γνώμη του, να πτωχεύσει…

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ξεφύγει από μια έτσι και αλλιώς αδύνατη κατάσταση. Έχει ένα μη διαχειρίσιμο δημόσιο χρέος, μια καταρρέουσα οικονομία, ένα χρόνιο έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και αφερέγγυες τράπεζες που χάνουν γρήγορα καταθέσεις.

Το τέλος της μυθολογίας της «Ενωμένης» Ευρώπης

Του Κώστα  Παπουλή

1) Δημοκρατία:

 H E.E., ως σύλληψη και κατασκευή, ήταν εξ’ αρχής αντίθετη με την  Δημοκρατία. Η δημιουργία, ενός υπερεθνικού μπλοκ, τελικά στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, η κατάργηση των εθνικών κοινοβουλίων και της οικονομικής κυριαρχίας των κρατών, δολοφόνησε και την αστική δημοκρατία, όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Η πορεία προς τον ολοκληρωτισμό, η παράδοση της εξουσίας στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ των ισχυρών οικονομιών και στους εκπροσώπους των τραπεζών,  η ανισότητα των εθνών, ήταν το φυσικό επακόλουθο της μεταβίβασης της    εξουσίας,  από το εθνικό πεδίο στο «υπερεθνικό».

Ανερχόμενη χίμαιρα

του Γιάνη Βαρουφάκη

Το θαύμα που περίμεναν (ότι ίσως η παγκόσμια οικονομία απογειωθεί βοηθώντας την ευρωζώνη να ξεπεράσει την Κρίση) δεν έγινε και το δηλητήριο το οποίο χορηγούσαν ως φάρμακο (συνδυασμός μεγάλων δανείων στα πτωχευμένα κράτη υπό τον όρο της σμίκρυνσης του εθνικού εισοδήματός τους) απεδείχθη... δηλητηριώδες. Οποία έκπληξις!

greece on the edge.....

C’mon make my day

του Νίκου Χαραλαμπίδη από το protagon.gr

Η κατήφεια (γνωστή και ως γκαντίφλα) βασιλεύει. Τα μούτρα μας είναι κρέας και δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Ούτε καντήλι. Είναι έτσι όμως;

Πριν από λίγες ημέρες, η δικαστική απόφαση που απέρριψε το αίτημα της  ΔΕΛΤΑ, της μεγαλύτερης γαλακτοβιομηχανίας στην Ελλάδα και μέλος του ομίλου MIG, δικαίωσε τη δράση της Greenpeace, αναπτερώνοντας την ελπίδα. Τουλάχιστον την ελπίδα κάθε μικρού και αδύναμου, που νοιώθει καθημερινά να τα βάζει με θηρία, σε ένα παιχνίδι που μοιάζει να μην έχει νόημα αφού όλοι λένε ότι είναι στημένο.

Η άβολη αλήθεια για την πετρελαιοκίνηση

Μέσα σε δύο μόνο μήνες, το ΥΠΕΚΑ εξέδωσε 29 ανακοινώσεις για υπέρβαση των ορίων όζοντος στην Αθήνα! Άσθμα, βρογχίτιδα, ερεθισμοί και άλλα προβλήματα στην υγεία προκαλούνται στους πολίτες των δύο μεγαλουπόλεων από το φωτοχημικό νέφος, τα επίπεδα του οποίου αναμένονται να αυξηθούν δραματικά εφόσον το ΥΠΕΚΑ επιτρέψει την πετρελαιοκίνηση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Όταν το ευρωκουστούμι δεν ταιριάζει

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου..

 όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Θετική σκέψη ναι – Υπνωση όχι, μεσιέ Σοσέ

ένα εξαιρετικό άρθρο του Γιώργου Χριστοδουλόπουλου  (gchord@enet.gr) που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ε

«Σκεφτείτε θετικά! Είναι μεταδοτικό!» λέει με ένα πρόσφατο βιβλιαράκι ένας επικοινωνιακός σύμβουλος του Σαρκοζί, απαντώντας στο διάσημο «Αγανακτήστε» που κυκλοφόρησε πριν από έναν χρόνο και ενεργοποίησε τον «ιό» των καταλήψεων των πλατειών στον ευρωπαϊκό Νότο. Προφανώς, αυτή η αγωνία για το ποια «ασθένεια» –του ύπνου ή του ξύπνιου– θα μολύνει περισσότερους δεν αφορά μόνο τη γαλλική κοινωνία. Εξαπλώνεται σαν επιδημία στον πλανήτη. Και, φυσικά, δεν περιορίζεται στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής συζήτησης. Γίνεται δράση – και αντίδραση. Οπότε εσύ διαλέγεις: αν θα κατέβεις στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας σου ή αν θα πας μια βόλτα στην εξοχή...

Love story in milk

Καπιταλισμός: ιστορία ενός έρωτα

Ο Μάικλ Μουρ είναι πριν απ’ όλα ένας entertainer. Ενας αρτίστας, κράμα δηκτικού δημοσιογράφου και προικισμένου ηθοποιού της stand up κωμωδίας που καταγγέλλει τα κακώς κείμενα. Τα ντοκιμαντέρ του είναι ιστορίες με καλούς και κακούς σε μια Αμερική που μοιάζει να ’χει ξεχάσει το αληθινό όνειρό της. Στο «Kαπιταλισμός: ιστορία ενός έρωτα» περιγράφει την πρόσφατη οικονομική κρίση σαν μια καλοστημένη απάτη.

Δημόσιο For Ever....!!!

Οι Στιγμές που έχουμε ζήσει όλοι μας στις συναλλαγές μας με το δημόσιο τομέα είναι μοναδικές ..Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να πρωτοαναφέρει...Ο καθένας μας μπορεί να έχει κανα τσουβάλι από αυτές τις καταστάσεις..Καταστάσεις που σε εξοργίζουν και σου κάνουν τα νεύρα κουρέλι αλλά αναγκαστικά τις υπομένεις για να κάνεις απλά την δουλειά σου..

Η «μαφία» των τροφίμων και τα μεταλλαγμένα

Tο στιγµιότυπο που διαδραµατίστηκε πριν από, περίπου, έναν µήνα στο Νταβός, κατά τη διάρκεια του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ (WEF), αποτυπώνει µε τον πιο ωµό τρόπο το πώς διαµορφώνονται οι τιµές των τροφίµων, το ποιοι και πώς αποφασίζουν ποιοι λαοί θα λιµο­κτονήσουν, το ποιοι βρίσκονται πίσω από την παγκόσµια κρίση τροφίµων και, για να εξυπηρε­τήσουν ποια συµφέροντα, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθηµερινά από την πείνα.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά και δείχνει τον επικεφαλής της USAID (U.S Agency for International Development - Οργανισµός των Ηνωµένων Πολιτειών για τη ∆ιεθνή Ανάπτυξη) δόκτορα Rajiv Shah να πλαισιώνεται, µεταξύ άλλων, από τους γενικούς διευθυντές της Unilever και της Monsanto και όλοι µαζί σαν µια γροθιά να κηρύττουν την έναρξη του συµποσίου «Πραγµατοποιώντας ένα νέο όραµα για τη γεωργία».

“Βιολογικό Μάτριξ: Ο Αγώνας της Ύπαρξης να ξεπεράσει τον εαυτό της”

“O μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, είναι πάντα ο ίδιος του ο εαυτός. Και αυτός ο εχθρός είναι ο πιο δύσκολος να τον πολεμήσεις, γιατί έχει την ικανότητα να ξεφεύγει από κάθε απόπειρά σου να τον παγιδέψεις, να τον περιορίσεις, να τον «ορίσεις». Γιατί ο εαυτός σου, δεν είναι ποτέ εδώ – ταυτόχρονα, όμως, στέκεται πάντα ενάντια σε κάθε σου θέληση, σε κάθε σου απόφαση, σε κάθε σου επιθυμία. Κάπου μέσα στα βάθη της αντίληψής μας, όλοι μας γνωρίζουμε τη δυσάρεστη αλήθεια: Ότι δεν είμαστε δέσμιοι μονάχα των κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, πληροφοριακών matrices, αλλά και κάποιων ισχυρότερων και αρχαιότερων μηχανισμών που μας κρατούν σφιχτά, κυριολεκτικά «από τα αχαμνά». Ότι είμαστε δέσμιοι στη μηχανιστική φύση μας, στη «βελτιστοποιημένη βιολογική υπόσταση του κυνηγού», στα ένστικτα του «πρωτεύοντος θηλαστικού» και στην αυστηρή «φυσική επιλογή»…

Oktapodi

(2007) - Oscar 2009 Animated Short Film

Καλοκαιρινές διακοπές στο σπίτι;

Της Αρτεμις Αντωνίου Σύμβουλος Ψυχολόγος και Συνθετική Θεραπεύτρια





Mία πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι έξι στους δέκα Έλληνες πολίτες δηλώνουν πως η οικονομική στενότητα δεν τους αφήνει φέτος και πολλά περιθώρια για καλοκαιρινές διακοπές – τουλάχιστον όπως συνήθιζαν να τις κάνουν ως τώρα. Ο κύριος λόγος δηλώνουν ότι είναι από τη μια τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και από την άλλη το υψηλό κόστος των διακοπών.
Σύμφωνα με μια άλλη πρόσφατη κοινοτική δημοσκόπηση για το Ευρωβαρόμετρο, στην Ελλάδα το 20% δηλώνει ότι δεν θα κάνει διακοπές. Από αυτούς το 58% επικαλείται ως αιτία την οικονομική στενότητα.

Ο “χορός του θανάτου” των ΗΠΑ

Ο «χορός του θανάτου» για το χρέος των ΗΠΑ συνεχίζεται με το σύνολο του πληθυσμού να κάθεται, βλέποντας με τρόμο και με ένα όπλο στο μέτωπο, κάτι που είναι ενδιαφέρον, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οξύναμε τον πόλεμο μας κατά της Λιβύης, με το Λονδίνο να πετάει έξω την Λιβυκή κυβέρνηση και εγκαθιστώντας τους αντάρτες σε ένα πραξικόπημα. Η γκρίνια για τον προϋπολογισμό είναι εντελώς εκπληκτική, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. 

Η ανοχή στην παρανομία

του Αντώνη Φουρλή

Δεκαετίες επί δεκαετιών κύλησαν με το ελληνικό κράτος να ανέχεται τα πάντα γύρω του και την ελληνική κοινωνία να τα συνηθίζει.

Εδώ και πόσα χρόνια γνώριζε η Πολιτεία – όλες οι κυβερνήσεις – το υπόγειο αλισβερίσι με τις άδειες των ταξί, που άλλαζαν χέρια έναντι πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ ;
Εδώ και πόσα χρόνια ανέχονται οι αρχές τη φοροδιαφυγή από μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ;

Ο «καλός» κι ο «κακός» καπιταλισμός

Το παρακάτω αναδημοσιεύτηκε  στο Wall Street Journal από τον David Wessel και  στην «Ναυτεμπορική». Είναι γραμμένο από τους William J. Baumol, Carl J. Schramm και Robert E. Litan. Ο πρώτος είναι καθηγητής Οικονομικών στο NYU, ο δεύτερος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του «Kauffman Foundation», επίτιμος καθηγητής στην Επιχειρηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια και διοικητικό στέλεχος ασφαλιστικής εταιρίας και ο τρίτος Αντιπρόεδρος του Kauffman Foundation και πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Clinton. Το Ewing Marion Kauffman Foundation ιδρύθηκε από τον ομώνυμο επιχειρηματία και φιλάνθρωπο στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και έχει σκοπό την προώθηση της επιχειρηματικότητας και την επιμόρφωση των νέων. Διαβάστε πως κατηγοριοποιούν, οι τρεις τους, τον καπιταλισμό:

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΡΝΤΟΧ KAI H ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Το πραγματικό πρόσωπο της μαφιόζικης εξουσίας που ασκούν τα δύο μεγάλα κόμματα του βρετανικού κοινοβουλίου αλλά και τα μεγάλα εκδοτικά και επιχειρηματικά συγκροτήματα της χώρας αποκαλύπτει η περίπτωση του Μέρντοχ.

H υπόθεση έφερε στο φως ένα ευρύ πλέγμα παράνομων διασυνδέσεων του κρατικού μηχανισμού με την οικονομική ολιγαρχία που ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τις σχέσεις της πολιτικής και οικονομικής αυτοκρατορίας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι με την ιταλική Μαφία. Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών αποδείχθηκε ότι τα στελέχη του Μέρντοχ είχαν διατάξει την παρακολούθηση τουλάχιστον 12.000 ανθρώπων, είχαν δωροδοκήσει τη βρετανική αστυνομία και είχαν χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες που συνέλεγαν για να ασκήσουν πιέσεις ή και να εκβιάσουν ανοιχτά γνωστές προσωπικότητες.

Η επιστήμη του γιατί δεν πιστεύουμε την επιστήμη

Του Chris Mooney

«Ένας Πεπεισμένος Άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που δύσκολα αλλάζει. Πες του ότι διαφωνείς και σε αποστρέφεται. Δείξ’ του γεγονότα ή σχήματα και αμφισβητεί τις πηγές σου. Απευθύνσου στη λογική του και δεν θα καταλάβει αυτό που θες να πεις». Αυτά έγραψε ο Leon Festinger, βραβευμένος ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Stanford, σε μία ενότητα που θα μπορούσε να σχετίζεται με την μη αποδοχή της κλιματικής αλλαγής -την επίμονη απόρριψη, από πολλούς ανθρώπους σήμερα, αυτού που γνωρίζουμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τις ανθρωπογενείς αιτίες της. Αλλά ήταν πολύ νωρίς τότε για αυτό –ήταν στη δεκαετία του πενήντα- και αυτό που περιέγραφε ο Festinger ήταν μία διάσημη περίπτωση έρευνας στην ψυχολογία.

The Corporation Οι επιχειρήσεις στο ντιβάνι!

Το ντοκιμαντέρ The Corporation εξερευνά τη φύση και την εκπληκτική άνοδο του κυρίαρχου θεσμού της εποχής μας: των επιχειρήσεων.
Από τότε που το αμερικανικό δίκαιο, καθιέρωσε την Ανώνυμη Εταιρεία ως ένα «νομικό πρόσωπο», αυτόματα επέβαλλε μια κυρίαρχη οικονομική, πολιτική και κοινωνική δύναμη σε όλο τον κόσμο. Οι εταιρείες υπάρχουν παντού και οι μεγαλύτερες από αυτές είναι πολύ ισχυρές.
Το φιλμ στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τζόελ Μπάκαν -«ένα βιβλίο που εκλιπαρούσε να γραφτεί» σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι- στο οποίο εξετάζεται η νομική πλευρά και η πρακτική λειτουργία των σημερινών επιχειρήσεων. Σε ένα καίριο κεφάλαιο για τη δικονομική ιστορία των ΗΠΑ, στα τέλη του 19ου αιώνα, θεσμοθετήθηκε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «περιορισμένη ευθύνη» για μετόχους αλλά και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ αποφάσισαν να ξετυλίξουν το νήμα της ευθύνης μέχρι την αρχή του.

Χρέος, κρίση και ψέμματα.

Συνέντευξη του Δημήτρη Πατέλη, στο κανάλι ΚΡΗΤΗ ΤV, 24 Ιουνίου 2011. Ο Δημήτρης Πατέλης είναι επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας και, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, μέλος της διεθνούς ομάδας "Λογική της Ιστορίας".

Πινκ Φλόιντ: Το τείχος

Το Νοέμβρη του 1979 το βρετανικό συγκρότημα Pink Floyd κυκλοφόρησε το διπλό LP με τίτλο The Wall. Ήταν ένα «θεματικό» (concept) άλμπουμ με κεντρικό ήρωα τον Pink, έναν επιτυχημένο αστέρα του rock που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, με αποτέλεσμα ανάμεσα στον ίδιο και τον υπόλοιπο κόσμο, αργά αλλά σταθερά, να υψώνεται ένας «τοίχος» απομόνωσης.

1,2 Million Children

 

Animation μικρού μήκους με θέμα το Human Trafficking. Το απάνθρωπο
αυτό φαινόμενο μέσα απο τα μάτια ενός παιδιού.

1.200.000 παιδιά αγοράζονται και πωλούνται σε διεθνή σύνορα κάθε χρόνο. Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών, πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στην πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, εμπορική σεξουαλική βιομηχανία. Υπολογίζεται ακόμα, οτι 5,7 εκατομμύρια παιδιά, εμπλέκονται σε μορφές εξαναγκαστικής εργασίας ή δουλείας.

GetOut

Μάικ Χάντσον: Η χρηματοπίστωση είναι η νέα μορφή πολέμου

O Μάικ Χάντσον, διακεκριμένος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι-Κάνσας, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εκπομπή «Guns and Butter» της Bonnie Faulkner. Παρακάτω δημοσιεύουμε εκτεταμένα αποσπάσματα της μακροσκελούς συνέντευξης, τα οποία αναδεικνύουν με χαρακτηριστικό τρόπο πτυχές της παγκόσμια οικονομικής κρίσης και των ισορροπιών που διαμορφώνονται.

Φέρτε την επανάσταση στην εκπαίδευση!

ο Sir Ken Robinson κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί(και όχι να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα. 

Πώς θα είναι το δημόσιο Πανεπιστήμιο αν ψηφιστεί ο νόμος Διαμαντοπούλου

Μια διεξοδική κριτική στο νέο νόμο-πλαίσιο για το δημόσιο Πανεπιστήμιο 

Ο Κώστας Σταμάτης, καθηγητής Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ, απευθύνει προς τους βουλευτές επιστολή-υπόμνημα επί του νομοσχεδίου για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:

«Αξιότιμοι Κύριοι και Κυρίες Βουλευτές.

Κατατίθεται προς ψήφιση νομοσχέδιο σαρωτικής μεταβολής του πανεπιστημιακού τοπίου στη χώρα μας. Το νομοσχέδιο κατατίθεται μέσα στο καλοκαίρι, μόνο και μόνο για να ψηφισθεί εσπευσμένα και χωρίς ουσιαστική συζήτηση, παρά την καθολική αντίδραση της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας. Το κείμενο αυτό ατυχώς απηχεί προς το πολύ χειρότερο συναφή δέσμη ιδεών, που έχει εξαγγείλει προ μηνών η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης. Η εν λόγω δέσμη ιδεών έχει αποτελέσει έκτοτε αντικείμενο ζωηρής και αυθεντικής διαβούλευσης στα Τμήματα και τις Συγκλήτους των ΑΕΙ όλης της χώρας. Η ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα έχει κρίνει νηφάλια και τεκμηριωμένα, με πλείστα ψηφίσματα των Συγκλήτων, ότι η δέσμη αυτή διαπνέεται από επίφοβες κεντρικές ιδέες, οι οποίες και μεγεθύνονται τα μάλα στο υπό κρίση νομοσχέδιο. Επί όλων αυτών, παρακαλούμε θερμά να λάβετε υπ’ όψιν Σας τα ακόλουθα.

Η αλήθεια που κρύβουν για το χρέος

Την πικρή αλήθεια που κρύβει η κυβέρνηση από τους Ελληνες αναφορικά με την πρόσφατη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το δημόσιο χρέος αποκάλυψε χθες ο διεθνής Τύπος. Με εκτενείς αναλύσεις που δημοσιεύονται σε δύο κορυφαία ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα, το Reuters και την ηλεκτρονική έκδοση της αμερικανικής εφημερίδας «Wall Street Journal» αποδεικνύουν με αριθμούς ότι, παρά τα λεγόμενα της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των Ευρωπαίων ηγετών, το πακέτο της συμφωνίας των Βρυξελλών αντί να μειώνει το ελληνικό δημόσιο χρέος (δηλαδή το βάρος στην παρούσα και στις επόμενες γενιές των Ελλήνων) το αυξάνει και μάλιστα πολύ! .....

Φιλελευθερισμός ή δημοκρατία;

Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου


"Αν μπορούμε να σκεφτούμε μια κοινωνία μετά τον καπιταλισμό, τότε χρειάζεται να σκεφτούμε και τη δημοκρατία μετά τα όρια του φιλελεύθερου επιχειρήματος"

Παρά την οικτρή αποτυχία των νεοφιλελεύθερων, και δη στο πεδίο της «αποτελεσματικότητας», όπου φιλοδοξούσαν να διακριθούν, η αντίθεση στο φιλελευθερισμό μοιάζει, και σήμερα ακόμα, κάθε άλλο παρά αυτονόητη.

The world is where we live

Η σημασία της καλής είδησης

Tης Ριτσας Μασουρα για την καθημερινη

Ολοι το γνωρίζουμε κι όλοι το χειροκροτούμε, αν και δεν θα ’πρεπε. Η είδηση που πουλάει είναι η δυσάρεστη είδηση. Ειδικότερα όταν φοβίζει και τρομοκρατεί, όταν πληγώνει, όταν προκαλεί οίκτο, όταν κεντρίζει σαν σφήκα το θυμικό του ατόμου. Για σταθείτε, όμως.

Φανταστείτε να ζούσαμε σ’ έναν κόσμο όπου θα απαγορευόταν η δημοσιοποίηση μιας καλής είδησης! Τι είδους κόσμος θα ταν αυτός; Παλιότερα, νομίζω στην Ελβετία, μια ομάδα αισιόδοξων ανθρώπων αποφάσισε να εκδώσει εφημερίδα μόνο με ευχάριστα και καλά νέα. Ηταν όμως τόσο όμοια μεταξύ τους, καρμπόν σχεδόν, ώστε με τον καιρό η προσπάθεια ατόνησε και η εφημερίδα έκλεισε. Ισως γιατί ο άνθρωπος πολλές φορές προτάσσει συμπεριφορές τυμβωρύχου κι άλλες τόσες διψάει για βαρβαρότητα.

Οικολογία και Φιλοσοφία

του Νίκου Μάλλιαρη


Μια από τις μείζονες πτυχές του σύγχρονου πολιτικού προβλήματος, η οποία απασχολεί αρκετούς ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική συνολικά, είναι το λεγόμενο οικολογικό πρόβλημα. Σχετικά με αυτό τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Από τον ύστερο Μεσαίωνα και εξής αρχίζει να αναπτύσσεται στη Δύση –μεταξύ άλλων- ένα διανοητικό ρεύμα που αποκρυσταλλώνεται στο καπιταλιστικό φαντασιακό. Παρά το γεγονός ότι εξαρχής βρέθηκε σε διαμάχη με ένα ρεύμα εντελώς αντίθετης εμπνεύσεως, με το ρεύμα δηλαδή που ο Καστοριάδης ονόμασε «πρόταγμα της αυτονομίας», τελικά επεκράτησε. Πυρήνας του είναι η επιδίωξη επιβολής της μεγαλύτερης δυνατής κυριαρχίας της εργαλειακής λογικής, τόσο επί της κοινωνίας, όσο και επί της φύσης. Αυτό επιτυγχάνεται στο κοινωνικό επίπεδο μέσω της θέσης του οικονομικού στοιχείου ως κυρίαρχου και πρωταρχικού για κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας. Τα πάντα ποσοτικοποιούνται και το μόνο που μετράει είναι η δίχως λόγο εξάπλωση μιας ψευδοορθολογικής κυριαρχίας. Το μόνο κριτήριο είναι η εμμονή της ακροτατοποίησης: ελάχιστο κόστος, μέγιστο κέρδος. Η πίστη στην πρόοδο και η επιδίωξη της «ανάπτυξης» μέσω της απεριόριστης ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση του πλανήτη. Οι συνέπειες είναι παραπάνω από εμφανείς πλέον. 

WWF Change the way you think

Η σιωπή των αστών…

Toυ Θάνου Μαντζάνα, πολιτικό επιστήμονα - δημοσιογράφο

Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν υπήρχε μια πόλη. Δεν ήταν η καλύτερη του κόσμου αλλά ούτε και η χειρότερη, δεν ήταν η πιο όμορφη αλλά ούτε και η πιο άσχημη, σίγουρα πάντως ήταν, αν όχι η πιο βρώμικη απ’ όλες, μια από τις πλέον βρώμικες που υπήρχαν.

Παρ’ όλα αυτά όμως οι κάτοικοι της, οι πολίτες της, την αγαπούσαν, με όλα τα καλά και τα κακά της. Τόσο πολύ μάλιστα που αρκετοί την αποκαλούσαν ακόμα «κλεινόν άστυ», ούτως ειπείν αγαπημένη πόλη στην γλώσσα που μιλούσαν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής της πόλης τους (γιατί ο τόπος αυτός είχε μια εξαιρετικά μακρόχρονη Ιστορία ως χώρος μαζικής (συγκατ)οίκησης ανθρώπων που πήγαινε χιλιάδες χρόνια πίσω.

Photographs From The Riots

Μία καταπληκτική δουλειά του φωτογράφου Γιάννη Μπιλίρη, από τα επεισόδια στην Αθήνα στις 29η Ιουνίου   
http://www.greekriots.com


Photographs : http://yiannisbiliris.com 


Soundtrack : Keny Arkana – La Rage Du Peuple
Recorded Sounds : Exandas Documentaries

Be Happy, it's an order.

 «Η πολιτική εξουσία που απαγορεύει τη μουσική, τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων, αποδεικνύεται αλλόκοτα ξένη προς τη ζωή», ένα φιλμάκι  του Sinan Cetin.

Από τον φόβο στην ελπίδα

Πολλά μπορεί να πει κανείς για το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών. Ακόμη και να αμφισβητήσει τα ωφελήματα αυτής ή να τα χαρακτηρίσει αβέβαια ή ανεπαρκή να διαμορφώσουν από μόνα τους προϋποθέσεις εξόδου της χώρας από την κρίση. Ή να δηλώσει απλώς δύσπιστος για τη συνέχεια, για την εφαρμογή των τόσων προβλέψεων του Μεσοπρόθεσμου.

Ωστόσο, όσες ενστάσεις και εάν εγείρει κάποιος, δεν μπορεί να μην αποδεχθεί την ανακούφιση των πολιτών.

Δημοψηφίσματα χωρίς εφαρμογή!

Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ

«Ναι», «Οχι» ή «λευκό» σε ένα ή και περισσότερα ερωτήματα είναι οι επιλογές που έχουν οι πολίτες στα δημοψηφίσματα που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον, χωρίς όμως η κρίση τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων, να δεσμεύει την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Ο υπουργός Χ. Καστανίδης και ο υφυπουργός Π. Κουκουλόπουλος εξήγησαν πώς θα γίνονται τα κρατικά... γκάλοπ!

Όταν η Ελλάδα “βγήκε” από τα Βαλκάνια

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γράψει κάποιο κείμενο εδώ και αρκετό καιρό. Αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλεται στο γεγονός ότι μάλλον δεν είχα σοβαρό λόγο για να το κάνω. Άλλωστε η υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου για αυτό εδώ το blog είναι ότι θα γράφω λίγο, αλλά από καρδιάς. Και τώρα νιώθω πραγματικά ότι θέλω να γράψω κάτι.

Για πρώτη φορά, ύστερα από πάρα πολύ καιρό, νιώθω ότι η μειοψηφική,δημοσκοπικά, μερίδα των Ελλήνων πολιτών, που προσβλέπουν στην πλήρη κατάρρευση του ξεπερασμένου μεταπολιτευτικού κράτους και του πολιτικού συστήματός του, στην (εξ)ώθηση της κοινωνίας προς τον δρόμο του (κατά Ν. Διαμαντούρο) εκσυγχρονισμού, και στη συνακόλουθη αποσυνάρθρωση και των τριών από τα συντεχνιακά – συνδικαλιστικά μορφώματα των τελευταίων 37 ετών, μπορεί να ορθώσει το ανάστημά της, να φωνάξει παρούσα και να αναλάβει, επιτέλους δικαιωμένη, την τύχη αυτού του τόπου στα χέρια της.

Παίζουμε Οικολογικά - επεισόδιο 1ο: Ερωτόκριτος.

77 καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής και ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας, συνθέτουν τον καμβά της δράσης και της δημιουργίας του «εναλλακτικού» video «Παίζουμε Οικολογικά -- Ζούμε Λογικά -- Ενεργούμε Ομαδικά»!
10 λεπτά μιας απίστευτης συνύπαρξης σπουδαίων ερμηνευτών και καλλιτεχνών, πάνω σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια, στο μοναδικό ποίημα του Βιντσέτσου Κορνάρου, Ερωτόκριτος.

Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος

Του Κώστα ΒεργόπουλουΔημοσιεύτηκε στην Αυγή, στις 24 Ιουλίου 2011


Όπως σημειώνει η βρετανική Γκάρντιαν, το «τραγούδι της κρίσης» είναι γνωστό και σήμερα το άδουν όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ιθύνοντες, υπό τον συντονισμό των αρχόντων του μεγάλου χρήματος και με κόστος την αποδιάρθρωση των κοινωνιών και το σάρωμα ακόμη και των πιο αναγκαίων προϋποθέσεων της ανθρώπινης ζωής. Η επίθεση του χρήματος δεν είναι μόνον οικονομική, πολιτική, αλλά επίσης πολιτισμική και ακόμη περισσότερο βιο-πολιτική, δηλαδή κλονίζει ακόμη και τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Δημοψήφισμα τώρα!

του Τάκη Μίχα

Όπως έχω επανειλημμένα υποστηρίξει, το σημερινό πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πρόβλημα διακυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε μέτρα έχουν συμφωνηθεί μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων πιστωτών δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοσθούν ή θα εφαρμοσθούν ελλειπώς. Αυτό με την σειρά του οφείλεται στην αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να υλοποιεί τα στοιχειώδη προαπαiτούμενα ενός κράτους εν λειτουργία.

"Κιβωτός", μία ταινία επιστημονικής φαντασίας του Grzegorz Jonkajtys.

22:

Ένας άγνωστος ιός έχει καταστρέψει το σύνολο σχεδόν του ανθρώπινου πληθυσμού. Οι εναπομείναντες διασωθέντες, ανυποψίαστοι για την αληθινή φύση του ιου, κινούνται προς τη θάλασσα.

Μέσα σε μεγάλα πλοία, ξεκινούν ένα ταξίδι σε αναζήτηση ακατοίκητης, αμόλυντης στεριάς. Ξεκινάει, έτσι, η μεγάλη έξοδος... καθοδηγούμενη από έναν άνθρωπο...

Ένα ταξίδι επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο), από τον Πολωνό σκηνοθέτη και βραβευμένο ανιματέρ ειδικών εφέ, Grzegorz Jonkajtys.